Ludzie.

Urodzony 23 listopada 1897 roku w Hadze

W 1919 roku podjął studia medyczne w Monachium, a prawo do wykonywania zawodu otrzymał w 1924 roku.
1 maja 1933 roku został członkiem NSDAP. Po dwóch latach habilitował się i wstapił do SS.
Pod jego kierownictwem został rozbudowany Szpital Przeciwgruźliczy w Hohenlychen i stał się wiodącym centrum leczenia dla sportowców i ludzi poszkodowanych w wypadkach. Szpital cieszył się międzynarodowym uznaniem i otrzymał liczne narodowe odznaczenia. Krótko przed wybuchem wojny zredukowany został oddział cywilny, a cały szpital przystosowano do potrzeb wojennych.
W 1936 roku otrzymał razem ze swoim zespołem zlecenie pracy na rzecz olimpiady letniej i zimowej. Na międzynarodowym kongresie lekarzy medycyny sportowej w Paryżu w 1937 roku wygłosił wykład na temat leczenia procesów wychowawczych i wyświetlił na ten temat film nagrany w Hohenlychen.
W tym samym roku został profesorem medycyny sportowej w Berlińskiej Charite oraz kierownikiem Głównego Instytutu Wychowania Fizycznego III Rzeszy.
W 1938 reżim zlecił mu kierownictwo medyczne nad narodowymi obchodami dni sportu.
W 1940 został generałem brygady i generałem dywizji SS, a w 1943 generałem broni Waffen-SS. Przeprowadzał medyczne eksperymenty na więźniach obozów koncentracyjnych. Otrzymał Krzyż Rycerski Wojennego Krzyża Zasługi z Mieczami. Od 25 kwietnia 1945 wykonywał przez kilkanaście ostatnich dni urząd nazistowskiego prezydenta Niemieckiego Czerwonego Krzyża.
Posiadając fałszywe dokumenty został aresztowany w końcu maja 1945 roku w Bremervörde. W 1946 roku został oskarżony w Lekarskim Procesie Norymberskim z powodu śmiertelnych eksperymentów z sulfonamidami na więźniarkach i przestępczych zabiegów chirurgicznych. W 1947 został skazany na śmierć z powodu przestępstw wojennych oraz przestępstw przeciwko ludzkości. Został stracony w 9,5 miesiąca po ogłoszeniu wyroku.

Urodzony w 1908 roku. Miejsce narodzenia nieustalone.

W wieku 32 lat został Komisarzem Spraw Wewnętrznych w sowieckiej Łotwie. W latach 1940-1953 brał udział w licznych deportacjach jako komisarz i szef Służby Bezpieczeństwa jak też NKWD (następnie KGB). Wyłącznie w roku 1949 zarządził osobiście deportację 41 544 osób. Za to został wyróżniony orderem militarnym: Medalem Flagi Czerwonej. W latach 50-tych przestał pracować. Jego do tej pory bezkarne życie zakończyło się aresztowaniem w Rydze w roku 1994. W roku 1993 został oskarżony i w grudniu 1995 skazany na dożywotnie więzienie z powodu ludobójstwa, przestępstwa przeciwko ludzkości, zarządzania egzekucji więźniów politycznych, osobistego udziału w torturowaniach, konfiskacjach i innych przestępstwach. Zmarł w więzieniu w trzy miesiące po ogłoszeniu wyroku. Podczas procesu przyznał się do odpowiedzialności za deportację, ale tylko jako wykonawca rozkazów.

Urodzony 11 grudnia 1911 w Engershausen

Z zawodu urzędnik bankowy został w roku 1933 członkiem SS. W 1937 roku ożenił się i wstąpił do NSDAP. Po swojej służbie w 9 regimencie piechoty SS pracował od 1940 roku początkowo w obozie koncentracyjnym w Neuengamme. Tam został adjutantem komendanta obozu. Od 1942 roku wykonywał jednocześnie te same czynności w obozie koncentracyjnym „Arbeitsdorf“, a w 1943 jako pułkownik SS został adjutantem w obozie zagłady Lublin-Majdanek, w 1944 w Oświecimiu-Brzezince, a w 1945 w obozie Dora-Mittelbau w Nordhausen. W latach 1945-1946 przebywał przez 1,5 roku w brytyjskim obozie dla jeńców wojennych, gdzie wylegitymował się sfałszowanymi dokumentami żołnierza Wehrmachtu. Następnie powrócił do swojej żony i dwojga dzieci. Dalej pracował jako urzędnik bankowy. Samowolne oddanie się w ręce prawa z powodu przynależności do przestępczej organizacji (SS) spowodowało, że nie musiał odbywać 9-miesięcznej kary więzienia (Ustawa o uniknięciu kary z 1954 roku).
W 1965 został aresztowany i skazany na 7 lat więzienia w pierwszym Procesie Oświęcimskim we Frankfurcie z powodu współudziału w minimum 3 morderstwach, w każdym na okolo 1000 ludziach. Podczas procesu zapewniał, że w czasie swojej służby w Oświęcimiu nie wiedział o akcjach masowej zagłady wobec około 400 000 węgierskich Żydow. Wychodził z założenia, że więźniowie w Oświęcimiu w zasadzie nie byli zabijani. W 1970 roku został przedwcześnie zwolniony z więzienia. Do czasu przejścia na emeryturę pracował w swoim byłym banku.
W 1989 roku sąd w Bielefeldzie skazał 77-letniego mężczyznę na 4 lata więzienia. Przedmiotem rozprawy tego procesu był jego udział w zagazowaniu przede wszystkim żydowskich więźniów w obozie koncentracyjnym w Majdanku. Od maja 1943 do maja 1944 roku był odpowiedzialny za dostarczenie minimum 3610 kg Cyklonu B. Zmarł jako wolny człowiek mając 88 lat.

Urodzona 10 stycznia 1912 roku w Münzkirchen

W wieku 26 lat zaczęła pracować jako strażniczka w obozie koncentracyjnym w Lichtenburgu i awansowała tam na nadzorczynię straży. Tę działalność wykonywała następnie w obozych koncentracyjnych Ravensbrück, Oświęcim i Mühldorf.
Więźniowie byli przez nią okrutnie maltretowani. Bicie i chłosta były stałym punktem jej sposobu pracy. Jej zakres obowiązków obejmował wybór więźniów do komory gazowej oraz podejmowanie decyzji, na których kobietach zostaną przeprowadzone eksperymenty. Pod jej opieką była orkiestra żeńska w Oświęcimiu-Brzezińce, która musiała grać podczas codziennego apelu, marszu do pracy przymusowej, wystąpień dowódcy obozu, oraz egzekujcjach na szubienicy.
W Oświęcimiu-Brzezińce była określana jako „bestia“, a przez reżim nazistowski odznaczona Wojennym Krzyżem Zasługi 2 klasy ufundowanym przez führera. W końcu pracowała w dowództwie Mühldorf, wchodzącym w skład obozu koncentracyjnego Dachau.
Po kapitulacji została zatrzymana przez żołnierzy armii amerykanskiej, przesłuchana i wydana do Polski. Sąd Najwyższy w Procesie Oświęcimskim w Krakowie oskarżył ją o udział w selekcjach do komór gazowych, udział w eksperymentach medycznych, jak też zabijanie więźniów poprzez zagłodzenie, tortury oraz bicie. 16 grudnia 1947 roku została skazana na śmierć przez powieszenie i stracona w Krakowie 24 stycznia 1948 roku.

Urodzony 25 października 1913 w Bad Godesberg

W wieku 22 lat został członkiem SS, wkrótce potem współpracownikiem Służb Bezpieczeństwa w Berlinie, gdzie brał udział w prześladowaniu Żydów i homoseksualistów. Później odpowiadał za prześladowanie uciekinierów politycznych i Żydów w Hadze i Amsterdamie.
Siedem lat później został szefem Gestapo (Tajna Policja Państwowa) w Lionie. Inteligentny i cywilnie niepozornie wyglądający pułkownik SS podczas swojej pracy bił bezwzględnie milczących więźniów, aż do utraty przytomności. Razem ze swoimi współpracownikami bili nagie kobiety, aż do omdlenia i zmuszali je do stosunków seksualnych z psami, torturowali elektrowstrząsami, wieszali ludzi głową do dołu, bili i głodzili dzieci.
Podczas gdy sąd wojskowy w Lionie skazał go jako nieobecnego na śmierć w 1947, 1952 i 1954 roku z powodu totur, egzekucji, deportacji i plądrowań, pracował on w Monachium (1947-1951) dla amerykanskich tajnych służb CIC, co go chroniło przed wydaniem i umożliwiło mu wyjazd poprzez Genuę do Boliwii w 1951 roku, dzięki poparciu Watykanu. Były pułkownik SS prowadził tam na początku tartak. Po puczu wojskowym w 1964 roku pracował też jako instruktor w wojskowych służbach tajnych reżimu boliwijskiego. Prawdopodobnie pracował jednocześnie jako doradca amerykańskich instruktorów w walce przeciwko Che Guevara i jego Guerellias. BND (Niemiecka Federalna Służba Wywiadowcza) zwerbowała go, znanego jako „Rzeźnika z Lionu“, na agenta.
W tym samym roku przekazano mu reprezentację pewnego boliwianskiego przedsiębiorstwa w Bonn, które sprzedawało na całym świecie nadmierne ilości materiałów zbrojnych Bundeswehry. Do sztabu jego klientów należały południowoamerykańskie dyktatury militarne i Izrael, który po sześciodniowej wojnie bez względu na miedzynarodowe embargo na dostawę broni, został przez niego zaopatrzony materiałami zbrojnymi.
Ponowny francuski nakaz aresztowania spowodował jego przekazanie z Boliwii do Lionu w 1983. Do otwarcia rozprawy w roku 1987 przebywał w areszcie. W międzyczasie jego przestępstwa wojenne uległy przedawnieniu i nie mogły zostać osądzone. Przedmiotem rozprawy były jedynie przekroczenia popełnione od 1964 roku, zgodnie z prawem francuskim. Skazany na dożywocie, zmarł w więzieniu w 1991 roku.

Prowdopodobnie urodzony 19 maja 1928 roku w Prowincji Kompong Thom

Jako dorosły meżczyzna był „Bratem nr 1“ Czerwonych Kmerów.
Jako dziecko spędził sześć lat w klasztorze buddyjskim i po czterech latach został wyświęcony na mnicha. Mając około 21 lat studiował przez 4 lata elektronikę radiową w Paryżu (studiów nie ukończył).
Celem politycznym Czerwonych Kmerow było zniesienie wszelkich klas społecznych i różnic miedzy ludźmi. W ten sposób została zabroniona osobista własność. Niepunktualne rozpoczynanie pracy było karane jako zdrada narodu. Każdy człowiek został zobowiązany do noszenia czarnego jednolitego okrycia. Wszelkie osobiste tytułowanie jak: „mama“, „tata“, „ciocia“ itd. zostało zastąpione słowem „towarzysz“. Wykonywanie jakichkolwiek religijnych poczynań zostało zabronione.
W skutek jego panowania (1975-1979) w Kambodży straciło życie około 2 miliony ludzi. Jego reżim celowo wymordował najpierw wszystkich intelektualistów, potem wszystkich Kambodżan pochodzenia chińskiego lub wietnamskiego i wszystkich krytyków dyktatury. W całym kraju przeżyło tylko 50 lekarzy i 5 000 z 20.000 nauczycieli. Bezpośrednio po jego skutecznym puczu przeciwko popieranemu przez USA reżimowi militarnemu mieszkańcy Phnom Penh musieli opuścić stolicę w ciągu 48 godzin. W najtrudniejszych warunkach ludność kambodżańska musiała pracować w rolnictwie codziennie 12 godzin i dłużej. Przy czym zaopatrzenie w żywność i środki medyczne (szpitale i urządzenia medyczne były systematycznie niszczone przez Czerwonych Kmerów) nie odpowiadało w żadnym wypadku istniejącym potrzebom.
69-letni „Brat nr 1” został odsunięty od władzy w czerwcu 1997 roku i skazany przez Tybunał Narodowy Czerwonych Kmerów jako zdrajca na dożywotnie więzienie. Gdy wówczas 70-letni dowiedział się, że jeden z generałów Czerwonych Kmerow zaproponował wydanie go do USA, popełnił samobójstwo. Jego śmierć spowodowana była prowdopodobnie przez przedawkowanie leków.

Urodzona 7 lipca 1930 roku w Tuzli

Studiowała na uniwersytecie w Zagrzebiu, była profesorem biologii (specjalność: morfologia roślin), dziekanem fakultetu nauk przyrodniczych i matematyki na uniwesytecie w Sarajewie. Opublikowała około 100 prac naukowych. Podczas pierwszych wielopartyjnych wyborów została wybrana (profesor nauk przyrodniczych) jako członek Serbskiej Partii Demokratycznej i jako jedyna kobieta do Bośniackiego Prezydium Republiki. Później została członkiem Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych, wiceprezydentem i prezydentem Republiki Serbskiej. Po wykluczeniu jej z Serbskiej Partii Demokratycznej założyła Srpski Narodni Savez (SNS, Serbski Związek Narodowy).
W czasie swojej aktywnej działalności politycznej ogłosiła jako „naturalny fenomen” planowaną, zarządzoną i cześciowo przeprowadzoną zagładę narodowych, etnicznych, rassowych i religijnych grup muzułmańskich i Bośniackich-Chorwatow na obszarze Bośni i Hercegowiny. Profesor i była prezydent Republiki Serbskiej stawiła się dobrowolnie okazując skruchę przed Miedzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości do Spraw byłej Jugosławii. Została skazana na 11 lat więzienia z powodu wspierania, planowania i przeprowadzania wysiedlań. Za dobre sprawowanie w szwedzkim więzieniu i zgodnie ze zdaniem sądu, że przejęła odpowiedzialność za swoje przestępstwa, mogła po około 7 latach przedwcześnie opuścić więzienie. Później powiedziała w jednym z wywiadow, że jej nienawiść do muzułmanów pozostała niezłomna, a okazana przed sądem skrucha miała służyć skróceniu kary więzienia.

Urodzony 17 listopada 1942 w Kompong Chen

Miedzy 34 a 37 rokiem życia był odpowiedzialny za zakład karny S-21 w Kambodży. W tym czasie wysłanych zostało co najmniej 15.000 ludzi do byłego budynku szkolnego, przykutych do łóżek, torturami zmuszonych do fałszywych zeznań i ostatecznie straconych na pobliskim polu. Jego „nazwisko” pojawia się na licznych odnośnych dokumentach, między innymi na jednym, który rozkazuje egzekucję 17 dzieci, których rodzice rzekomo byli szpiegami. Najprawdopodobniej przeżyło mniej niż 10 ludzi pobyt w zakładzie karnym S-21.
Kambodżańska policja zaaresztowała go w roku 1999. W tym czasie pracował jako misjonarz w służbie United Methodist Church. Sąd wojskowy oskarżył go o morderstwo, tortury i członkostwo w zabronionej organizacji. 26 lipca 2010, w wieku 67 lat, został skazany przez Trybunał do Spraw Specjalnych na 30 lat więzienia.

Urodzony 17 listopada 1950 roku, miejsce urodzenia nieznane

Argentyński porucznik marynarki zdobył wykształcenie w Marynarskiej Wyższej Szkole Mechaniki (ESMA). Po zakończeniu studiów był kierownikiem jednostki infiltracyjnej, której zadaniem było szpiegowanie, Madres de la Plaza de Mayo (matek młodych ludzi, którzy stali się ofiarami zniknięcia).
W 1978 roku infiltrował argentynskie kręgi uciekinierów we Francji. Następnie był zastępcą attaché morskiego w Afryce Południowej i odpowiedzialny za rozkazy w wojnie o Falklandy.
Od 1987 do zwolnienia ze stanowiska przez Prezydenta Argentyny służył 10 lat jako komandor podporucznik. Prezydent umotywował swoją decyzję zdymisjonowania go poważnymi zarzutami utraty prestiżu marynarki argentynskiej i innych instytucji państwowych.
W 1985, zanim został awansowany na komandora podporucznika, został wydany przeciwko niemu we Francji nakaz aresztowania z powodu udziału w porwaniu i zamordowaniu dwóch sióstr francuskiego zakonu. W trakcie procesu w Sądzie Federalnym w Buenos Aires w 1987 z powodu braku dowódow został uniewinniony. W reakcji na ten wyrok Sąd Przysięgłych w Paryżu otworzył rozprawę in absentia i skazał go w 1990 roku na dożywotnie więzienie z powodu współudziału w nielegalnych aresztowaniach i z powodu prześladowań osób poprzez stosowanie tortur psychicznych.
Od 2001 jest ścigany dwoma międzynarodowymi nakazami aresztowania. Pierwszy nakaz dotyczy przypadku we Włoszech (uprowadzenie 3 ludzi), drugi został wydany w Szwecji (uprowadzenie i zamordowanie jednej kobiety).
W roku 2007 został skazany przez włoski sąd pod nieobecność na dożywocie. Argentyna odmawia w dalszym ciągu wydania go, jednocześnie wznowiła proces przeciwko niemu w 2009 roku w Buenos Aires (w tym momencie, październik 2010, proces nie został jeszcze zakończony). Znany jako „Jasnowłosy Anioł Śmierci” żyje aktualnie (lato 2010) w Lavalle (prowincja Buenos Aires) jako wolny człowiek.

Urodzony w 1955 roku, miejsce urodzenia nieznane

Żonaty meżczyzna i ojciec 5 dzieci zaczął swoją działalność polityczną w 1991 roku w Ruandzie. Został prezydentem sekcji lokalnej Mouvement Démocratique Républicain (MDR, Ruch Demokratyczno-Republikański) i był burmistrzem Taby, od 1993 do swojej ucieczki w 1994 roku. Po aresztowaniu 10 października 1995 roku w Lusace przekazano go do Zakładu Karnego ONZ w Arusha.
2 października 1998 roku został skazany na dożywotnie wiezienie jako bezpośredni uczestnik w ludobójstwie i odpowiedzialny przełożony Trybunału w Ruandzie (International Criminal Tribunal for Rwanda, ICTR) z powodu oficjalnego wezwania do ludobójstwa i ludobójstwa, eksterminacji, morderstwa, tortur, gwałtu i innych nieludzkich działań. 9 grudnia 2001 przekazano go na Mali i tam wtrącono do więzienia.
Urodzony 1 października 1955 w Kozarac Jako członek Zarządu Serbskiej Partii Demokratycznej i członek Sił Paramilitarnych podporządkował sobie przemocą miasto i okręg Prijedor w Bośni i Hercegowinie. Z powodów religijnych i etnicznych bito, rabowano, gwałcono, mordowano i zabijano tysiące ludzi w tym regionie. W najgorszych warunkach w obozach powstałych specjalnie dla tych celów, internowano Chorwatów i Muzułmanów, którym udało się przeżyć. Członek Zarządu Serbskiej Partii Demokratycznej przejął na krótki czas polityczną odpowiedzialność w okręgu Kozarec i w wieku 37 lat został wybrany prezydentem partyjnym sekcji lokalnej Serbskiej Partii Demokratycznej.
Po dziesięciu miesiącach uchylił się od odpowiedzialności w regularnej służbie wojskowej i ukrył się aż do ucieczki do Niemiec. W 1994 roku w Monachium, gdzie wówczas mieszkał, został aresztowany przez policję niemiecką. Po roku został wydany Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu dla Byłej Jugosławii w Hadze.
Po dwóch procesach przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym dla Byłej Jugosławii został skazany w 2002 roku przez Izbę Apelacyjną na 25 lat więzienia, po czym przewieziono go do Niemiec w celu odsiedzenia kary. 18 lipca 2008 roku został przedwcześnie zwolniony z więzienia.

Urodzony 8 maja 1957, miejce urodzenia nieznane

W randze pułkownika był szefem policji służb tajnych i odpowiedzialnym za stan terroru na Haiti (październik 1991 – październik 1994).
W marcu 1997 roku został zatrzymany przez U.S. Drug Enforcement Administration i oskarżony z powodu szmuglowania 33 ton kokainy i heroiny z Hondurasu. Sąd Najwyższy w Hondurasie odrzucił z powodu braku dowodów starania o przekazanie go do USA i wypuścił go w lipcu na wolność. 16 listopada 2000 roku został skazany przez Sąd Haitański Pierwszej Instancji in absentia na dożywotnie prace przymusowe z powodu mordu, na podstawie jego udziału w masakrze w Raboteau. Poza tym obciążył go wyrokiem cywilnym według którego ma wypłacić ofiarom odszkodowanie w wysokości 1 miliarda gourdes (ok. 43 miliony USD). Ostatnio był widziany w San Pedro Sula w Hondurasie (22.10.2009).

Urodzona 15 sierpnia 1958 roku w Gitaramie

Siostra zakonna i zwierzchniczka klasztoru benedyktynów była odpowiedzialna i brała udział w masakrze ponad 7600 ludzi w klasztorze Sovu w Butare. 1 lipca 1994 klasztor został ewakuowany, a ona jako zakonnica udała się przez Zair i Francję do klasztoru Maredret w Belgii.  Jeden z belgijskich sędziów śledczych oskarżył ją w styczniu 1996 roku z powodu zbrodni wojennych, ale nie wydał nakazu aresztowania. W kwietniu 2001 zaczął się jej proces przed Sądem Przysięgłych w Brukseli. Po 8 tygodniach została uznana winną we wszystkich punktach oskarżenia i skazana na 15 lat więzienia.

Urodzony w 1968 roku w Pittsburgu

Był szczególnie wierzącym i aktywnym członkiem kościoła ewangelickiego w Uniontown w Pensylwanii. Jeszcze jako cywil pracował jako strażnik więzienny. W wieku 23 lat służył również jako strażnik więzienny na wojnie w Iraku. Na wielu zdjęciach zostało udokumentowane jego uczestnictwo w maltretowaniu i torturowaniu więźniów. Został między innymi oskarżony o zmowę maltretowania więźniów, znęcanie się nad więźniami i obsceniczne tortury w więzieniu w Abu Ghraib. W 2005 roku w 9 z 10 punktów oskarżenia został uznany za winnego przez Sąd Wojskowy w Fort Hood. Trybunał skazał go na 10 lat więzienia i zarządził dyshonorowe zwolnienie ze służby wojskowej. Bezpośrednio po zakończeniu procesu próbował usprawiedliwiać swoje postępowanie. Jako chrzescijanin wie, że źle postępował, ale jako żołnierz musiał bezwarunkowo wykonywać rozkazy.
Na wydane rozkazy nie miał dowodów.

Urodzona 5 stycznia 1978 roku w Lorton

W wieku 23 lat wstąpiła do rezerwy armii amerykanskiej i została przydzielona do 372 jednostki żandarmerii wojskowej. Po wysłaniu do Iraku zatrudniono ją w więzieniu w Abu Ghraib. Amerykański Wojskowy Wymiar Sprawiedliwości oskarżył ją i skazał na 6 miesięcy więzienia, zdegradował i zarządził dyshonorowe zwolnienie jej ze służby wojskowej. Zarzucono jej konkretnie, że fotografowała martwych więźniów, skakała po ciałach spiętrzonych więźniów, umieściła napis „gwałciciel” na nodze jednego z więźniów, związała drutem ręce stojącego więźnia, któremu wcześniej został założony worek na głowę i zagroziła mu śmiertelne porażenie prądem w przypadku gdyby upadł. W Washington Post oświadczyła na swoją obronę, że „wyniszczenie” więźniów było jej oczywistą misją.

Urodzona 8 listopada 1982 w Ashland

W wieku 21 lat należała do jednej z jednostek amerykańskiej żandarmerii wojskowej i pracowała w więzieniu wojskowym w Abu Graib w Iraku. Na licznych fotografiach pozuje przed więźniami, którzy symulują przeważnie nago czynności seksualne. W maju 2004 roku Amerykański Wojskowy Wymiar Sprawiedliwości oskarżył będącą w ciąży i skazał później 22- letnią matkę w 2005 roku na 3 lata więzienia za namawianie do maltetowania więźniów, okrucieństwo wobec nich i obsceniczne zachowania. Jej matka powiedziała gazecie „New York Times”, że jej córka zrobiła to tylko dlatego, ponieważ jej przełożony od niej tego wymagał. Według rodziców ich córka była początkowo zachwycona wysłaniem jej do Iraku z 372 kompanią żandarmerii wojskowej, jednak stopniowo traciła iluzje.

Rok i miejsce urodzenia nieznane

W czasie jego kariery zastępcy menedżera operacji Irackich Sił Zbrojnych były prowadzone ofensywy na lądzie i napady z powietrza przeciwko ludności cywilnej, systematycznie niszczone osiedla, przeprowadzane masowe deportacje, urządzane obozy koncentracyjne, byli pozycjonowani snajperzy i stosowano broń chemiczną przeciwko Kurdom. W latach 1986-1989 padło ofiarą tych operacji 182 000 ludzi. Przez Najwyższy Iracki Trybunał Państwowy został w 2007 roku skazany na śmierć z powodu przestępstw przeciwko ludzkości i przestępstw wojennych.
W tym samym roku Rząd Iracki zaordynował przesunięcie wykonania wyroku na czas nieokreślony. Skazaniec jest podporządkowany Irackiemu Wymiarowi Sprawiedliwości i znajduje się w tym momencie (2009) w areszcie amerykańskim.

Data i miejsce urodzenia nieznane

Był uczestnikiem puczu wojskowego przeciwko Allende (Chile, 10 września 1973). Pracował jako major chilijskiej tajnej policji Dina i był odpowiedzialny za dużą ilość torturowań, zabójstw i nad wyraz okrutne środki stosowane przeciwko dysydentom dyktatury. Torturował na przykład poźniejszą prezydent Chile. Jej na śmierć zatorturowany ojciec, generał brygady, należał do tych wojskowych, którzy zachowali się lojalnie wobec oficjalnego rządu i nie brali udziału w puczu. Jego córka została uwolniona w 1975 roku i wyjechała na 4 lata do NRD. Odznaczony przez Pinocheta za zasługi wycofał się w czerwcu 1985 roku ze służby policji tajnej. Razem z bratem prowadził przedsiębiorstwo importowe. W 1998 został przejściowo aresztowany i w latach 1999 – 2010 skazany w licznych procesach za tortury na 20 osobach, deportacje 36 osób i jedno morderstwo na 77 lat pozbawienia wolności ( z tego 7 lat w zawieszeniu). Aktualnie (październik 2010) odsiaduje karę w więzieniu wojskowym w Cordilierze. Dalsze procesy przeciwko niemu są w toku.

Czyny karalne

Czyny te zostały dokonane ogólnie w świadomości różnych światopoglądów: ideologicznych, rasistowskich i religijnych. Nie zostały one popełnione (przynajmniej pierwszoplanowo) w celu indywidualnego wzbogacenia.

Lista znamion przestępstw, które stanowią podstawę oskarżeń/wyroków:
Przestępstwa przeciwko ludzkości, okrucieństwa, tortury, gwałty, gwałty jako forma ludobójstwa, działania obsceniczne, maltretowanie, przestępcze eksperymenty i zabiegi medyczne, zabójstwa, egzekucje, ludobójstwo, mordy, deportacje, wygnania ze stron rodzinnych, porwania, przymuszanie osób do zaginiecia, pseudoprzypadkowe zatrzymania i aresztowania, nieludzkie warunki życia, roboty przymusowe, członkostwo w przestępczej organizacji.

Następujące instancje wydawały rozkazy aresztowania oraz/lub ogłaszały cytowane wyroki*:

Do: urodzonego 23 listopada 1897 roku w Hadze
Aresztowanie:
Armia Brytyjska, 1945
Proces:
Norymberski Proces Lekarzy,
Amerykański Sąd Wojskowy 1947

Do: urodzonego 1908, miejsce urodzenia nieznane
Nakaz aresztowania/oskarżenie:
Instancja lub sąd niezidentyfikowane, 1993
Proces:
Sąd Okręgowy w Rydze, 1995

Do: urodzonego 11 grudnia 1911 w Engershausen
1. oddanie się w ręce prawa:
Prokuratura w Bielefeld, 1952
1. proces:
Niemcy, brak danych na temat sądu i daty
2. nakaz aresztowania/oskarżenie:
Sąd Okręgowy we Frankfurcie, 1963
2. proces:
Sąd Przysięgłych, Frankfurt nad Menem,
1. Frankfurcki Proces Oświęcimski 1963-1965
3. nakaz aresztowania/oskarżenie:
Niemcy, brak danych o sądzie, instancji oraz dacie
3. proces:
Sąd Okręgowy Bielefeld, 1989

Do: urodzonej 10 stycznie 1912 w Münzkirchen
Aresztowanie/oskarżenie:
Armia Amerykańska 1945, Prokuratura Sądu
Okręgowego w Krakowie, Instytut Pamięci
Narodowej (IPN) w Katowicach
Proces:
Sąd Najwyższy w Polsce, Krakowski Proces
Oświęcimski 1947

Do: urodzonego 25. października 1913. w Bad Godesberg
1., 2. i 3. nakaz aresztowania i oskarżenie:
Francja, brak danych na temat sądu, instancji i daty
1.,2. i 3. proces/wyrok:
Sąd Wojskowy w Lyon 1947, 1952, 1954
2. nakaz aresztowania/oskarżenie:
Francja, brak danych na temat instancji, 1982
3. proces:
Sąd Przysięgłych Departamentu Rhone, 1987

Do: urodzonego (prawdopodobnie) 19. maja 1928 roku w Prowincji Kompong Thom
Pozbawienie władzy/oskarżenie;
Czerwoni Kmerzy (Ta Mok), 1997
Proces/wyrok:
Trybunał Ludowy Czerwonych Kmerów, 1997

Do: urodzonej 7 lipca 1930 w Tuzli
Oskarżenie:
Międzynarodowy Sąd Karny do Spraw Byłej
Jugosławii (ICTY) 2000
Proces/wyrok:
Międzynarodowy Sąd Karny do Spraw Byłej
Jugosławii (ICTY) 2001

Do: urodzonego 17 listopada 1942 w Kompong Chen
1. oskarżenie i aresztowanie:
Kambodżański Sąd Wojskowy, kambodżańska
policja 1999
2. oskarżenie:
Extraordinary Chambers in
the Courts of Cambodia 2008
Proces/wyrok:
Extraordinary Chambers in
the Courts of Cambodia 2010

Do: urodzonego 17. listopada 1950, brak danych co do miejsca urodzenia
1. rozkaz aresztowania/oskarżenie:
Francja, brak danych na temat instancji i sądu 1985
1. proces/wyrok:
Sąd Związkowy w Buenos Aires 1987
(wskutek 1. oskarżenia)
2. proces:
Sąd Przysięgłych, Paryż 1990 (wskutek 1. oskarżenia)
2. rozkaz aresztowania/wyrok:
Międzynarodowy rozkaz aresztowania, Włochy Sąd Kasacyjny Rzym 2001
3. proces/ wyrok
Włochy, brak danych co do instancji i sądu 2007
3. rozkaz aresztowania:
Międzynarodowy nakaz aresztowania szwedzkiego sędziego Djuberg 2001
4. nakaz aresztowania i aresztowanie:
Argentyna, brak danych co do instancji 2003
4. proces i wyrok:
Argentyna, instancja nieznana 2003
5. rozkaz aresztowania /aresztowanie:
Argentyna, brak danych co do instancji lub sądu 2003
4. proces/ wyrok:
Argentyna, brak danych co do instancji 2009

Do: urodzonego 1955, miejsce urodzenia nieznane
Oskarżenie/aresztowanie:
International Criminal Tribunal for Rwanda;
ICTR 1995
Proces/wyrok:
International Criminal Tribunal for Rwanda;
ICTR 1998/2001

Do: urodzonego 1 października 1955 w Kozarac
Oskarżenie/aresztowanie:
Międzynarodowy Sąd Karny do Spraw Byłej
Jugosławii (ICTY) 1994
Proces/wyrok:
Międzynarodowy Sąd Karny do Spraw Byłej
Jugosławii (ICTY) 2002

Do: urodzonego 8 maja 1957, miejsce urodzenia nieznane
Oskarżenie/ aresztowanie:
U.S. Drug Enforcement Administration
1. proces
Corte Suprema de Justica Honduras 1997
2. oskarżenie:
Sądownictwo Haitańskie 1996
2. proces
Sąd Haitański 1. instancji 2000

Do: urodzonej 15 sierpnia 1958 w Gitarama
Oskarżenie:
Sądownictwo Belgii 1996
Proces:
Sąd Przysięgłych w Brukseli 2001

Do: urodzonego w 1968 w Pittsburgh
Oskarżenie:
Sądownictwo Militarne US 2005
Proces:
Sąd Militarny US w Fort Hood 2005
Bernd Fischer, Ludzie.

Do: urodzonej 4 stycznia 1978 w Lorton
Oskarżenie:
Sądownictwo Wojskowe US 2005
Proces:
Sąd Militarny w US w Fort Hood 2005

Do: urodzonej 8 listopada w Ashland
Oskarżenie:
Sądownictwo Wojskowe US 2004
Proces:
Sąd Wojskowy US in Fort Bragg 2005

Do: rok i miejsce urodzenia nieznane
1. proces:
Iracki Sąd Najwyższy (Iraqi High Tribunal)/
Dudschail – proces 2006
2. proces
Iracki Sąd Najwyższy (Iraqi High Tribunal) 2007

Do: rok i miejsce urodzenia nieznane
1. oskarżenie/nakaz aresztowania
Trzeci Sąd Karny w Santiago 1994
1. proces
Trzeci Sąd Karny w Santiago 1998
Dalsze procesy:
Chile, sądy i instancje nieznane, 1999 do dziś (listopad 2010)

* wymienione lata oznaczaja rok oskarżenia, aresztowania lub ogłoszenia wyroku

Wymiar kary *

5 wyroków śmierci
Jeden z wyroków nie mógł zostać wykonany z powodu odmowy wydania skazanego.
Kolejny został uchylony i zrealizowany jako kara pozbawienia wolności.

5 skazań na dożywotnie pozbawienie wolności
Jeden z wyroków nie mógł zostać wykonany z powodu odmowy wydania skazanego.
3 skazańców zmarło w więzieniu.

1 skazanie na dożywotnie roboty przymusowe
Ten wyrok nie mógł zostać wykonany z powodu odmowy wydania skazanego.

1 skazanie na karę 43 miliardów USD grzywny
Ten wyrok nie mógł zostać wykonany z powodu odmowy wydania skazanego.

20 skazań do ograniczonych kar pozbawienia wolności**
Najwyższy wymiar jednej kary – 30 lat
Najwyższy wymiar kary dla jednego oskarżonego – 77 lat
(z tego 7 lat w zawieszeniu)
Najniższa kara wyniosła 6 miesięcy
Uchylenie od kary więzienia
(RFN, Prawo uniknięcia kary z 1954 r)

Wszystkie kary pozbawienia wolności w sumie wynoszą 182,5 roku

* Okresy przebywania w niewoli nie zostały uwzględnione, wielokrotne skazania zostały osobno wyróżnione i niezsumowane.
** Procesy odwoławcze nie zostały wzięte pod uwagę, w jednym wypadku nastąpią dalsze procesy.

Zakresy odpowiedzialności sprawców

Decydenci z dziedziny polityki (np. przywódca reżimu, burmistrz), z dziedziny zarządzania (np. zastępca kierownika obozu, kierownik zakładu karnego), z dziedziny służb tajnych (np. szef, pułkownik), z dziedziny wojskowej (np. komandor podporucznik, zastępca szefa operacji, żandarm), z dziedziny policji (np. szef policji państwowej), z dziedziny służb karnych (np. szef więzienia), z dziedziny kościoła (np. przełożona zakonu), z dziedziny wykonywania wyroków (np. strażnik obozu koncentracyjnego).

Wykształcenie, ideologia, religia, narodowość, płeć i wiek sprawców

Z dostepnych informacji wynika, że przedstawione osoby posiadają szerokie spektrum wykształcenia. Udało się ustalic np. wrogość do kształcenia się (np. urodzony prawdopodobnie 19 maja 1928 w prowincji Kompong Thom), przynależność do elity edukacyjnej (np. urodzony 23 listopada 1897 w Hadze; urodzona 7 lipca 1930 r. w Tuzli) oraz opisany przez świadków procesu niedorozwój umysłowy sprawczyni (np. urodzona 8 Listopada 1982 w Ashland). Podobnie są zróżnicowane poglądy polityczne i religijne.
Reprezentowane są ideologie narodowosocjalistyczne (urodzony 23 listopada 1897 w Hadze, urodzony 11 grudnia 1911 w Engershausen, urodzona 10 stycznia 1912 w Münzkirchen, urodzony 25 października 1913 w Bad Godesberg), nacjonalistyczne (np. urodzona 7 lipca 1930 w Tuzli; urodzony 1 października 1955 w Kozarac), bolszewickie (np. urodzony 1908, miejsce urodzenia nieznane), maoistowskie (np. urodzony prawdopodobnie 19 maja 1928 w prowincji Kompong Thom, urodzony 17 listopada 1942 w Kompong Chen), demokratyczne (np. urodzony 1968 w Pittsburgh; urodzona 5 stycznia 1978 w Lorton, urodzona 8 listopada 1982 w Ashland). Udowodnione poglądy religijne są natury chrześcijańskiej (urodzony 17 listopada 1942 roku w Kompong Chen; urodzna sierpnia 1958 w Gitarama, urodzony 1968 w Pittsburgh) i buddystycznej (w czasie popełnienia czynu już niewierzący; np. urodzony prawdopodobnie 19 maja 1928 w Prowincji Kompong Thom). Opisany Irakijczyk jest najprawdopodobniej muzułmanem (rok i miejsce urodzenia nieznane). Ateistyczne lub inne spirytualne poglądy są niewykluczone.
Wybrani ludzie pochodzący z całego świata tworzą uspołecznione zestawienie multikulturalne. Pochodzą oni z następujących państw: z Argentyny (urodzony 17 listopada 1950, miejsce urodzenia nieznane), Chile (data i miejsce urodzenia nieznane), Niemiec (urodzony 23 listopada 1897 w Hadze; urodzony 11 grudnia 1911 w Engershausen; urodzony 25. października 1913 w Bad Godesberg), Haiti (urodzony 8 maja 1957, miejsce urodzenia nieznane), Iraku (miejsce i rok urodzenia nieznane), Kambodży (urodzony prawdopodobnie 19 maja 1928 w Prowincji Kompong Thom; urodzony 17 listopada 1942 w Kompong Chen), Austrii (urodzona 10 stycznia 1912 w Münzkirchen), Ruandy (urodzony 1955 miejsce urodzenia nieznane; urodzona 15 sierpnia 1958 w Gitarama), ze Związku Radzieckiego (Litwy) (urodzony 1908 miejsce urodzenia nieznane), USA (urodzony w Pittsburgh 1968; urodzona 5 stycznia 1978 roku w Lorton; urodzona 8 listopada 1982 roku w Ashland).
Wybór przedstawicieli innych narodowości jest uniemożliwiony ograniczeniami budżetowymi tej pracy. Poza tym trzeba uwzględnić, że prawdopodobnie tylko znikoma część czynów popełnionych na całym świecie jest udokumentowana i oficjalnie udostępniona. W momencie popełnienia przestępstw byli oni w wieku pomiedzy 21 a 69 rokiem życia. Bernd Fischer, Ludzie.

System gospodarczy i prężność gospodarki krajów przęstepców

Zobrazowani ludzie dokonywali swoich czynów w imieniu państw o najróżniejszych systemach gospodarczych. To spektrum zawiera państwa uprzemysłowione i mające strukturę rolniczą (np. urodzony 11 grudnia 1911 w Engershausen, urodzona 15 sierpnia 1958 w Gitarama), gospodarczo-rynkową, państwa oparte na odgórnym, planowym sterowaniu gospodarką, oraz oparte na zarządzaniu centralno-administracyjnym (urodzony w 1968 w Pittsburgh, urodzony 25 października 1913 in Bad Godesberg, urodzony w 1908, miejsce urodzenia nieznane), jak również kraje, które udzielają lub otrzymują pomoc dla państw rozwijajacych się (np. urodzona 5 stycznia 1978 w Lorton, urodzony w 1955, miejsce urodzenia nieznane).

Przetłumaczone przez/Übersetzt von:
Danuta Skurak-Althaus, Hagen

Studiował on Komunikację Wizualną w Wyższej Szkole Projektowania Twórczego w Offenbach, oraz Rzeźbiarstwo w Państwowej Akademii Sztuk Pięknych – Städelschule we Frankfurcie nad Menem.
Otrzymał liczne zlecenia, między innymi zaprojektowania tablic pamiątkowych dla upamiętnienia ofiar reżimu nazistowskiego (od miasta Frankfurt nad Menem, Universystetu im. Justusa Liebiga, miasta Gießen, oraz szkół im. Braci Grimm i Georga Büchnera we Frankfurcie nad Menem).
W 1980 roku jego praca przestrzenna została wyróżniona nagrodą artystyczną im. Reinolda Kurtha banku Sparkasse miasta Frankfurt nad Menem. Przez 15 lat był docentem w szkole Städel dla dorosłych. Jego prace znajdują się w zbiorach licznych muzeów: np. Kunstsammlung Chemnitz, Landesmuseum Darmstadt, Museum für Aktuelle Kunst – Sammlung Hurrle, Museum Würth, jak też w Fundacji Kultury Piepenbrock, w Ministerstwie Pracy i Spraw Socjalnych, Ministerstwie Zdrowia, w Ewangelickiej Akademii w Arnoldshain/Taunus i w wielu innych firmach oraz zbiorach prywatnych.
Dalsze informacje: www.fischerkuenstler.de
Od roku 1982 pracuje jako niezależny malarz i rzeźbiarz we Frankfurcie i Offenbach nad Menem